"ŚWIĘCI W KRAJOBRAZIE TARGÓWKA".

Prezentacja wykonana na konkurs dzielnicowy "Świętymi bądźcie".

CHEMICZNY KAMELEON

Każdy zapewne wie , że kameleon to taki gad słynący ze zdolności do zmiany ubarwienia. Nie każdy jednak wie, że jest "kameleon chemiczny" 
i o tym właśnie dzisiaj napiszę.

Sprzęt i odczynniki:
Cukier, wodorotlenek sodu ( może być "kret"-środek do udrażniania rur kanalizacyjnych, nadmanganian potasu, kolba, zlewka.

Przebieg doświadczenia:
Do kolby nalewamy wodę i rozpuszczamy w niej wodorotlenek sodu lub "kret"( ok. 1g NaOH na 100 g wody), a następnie wsypujemy kilka kryształów nadmanganianu potasu i mieszamy zawartość naczynia. W zlewce przyrządzamy roztwór cukru (łyżeczka na 50 g wody) i wlewamy go do kolby.

Obserwacje: 
Zawartość naczynia zmienia barwę: z fioletoworóżowej na granatową, a następnie zieloną. W końcu pojawia się żółtawe zabarwienie, które po kilku minutach przechodzi w żółtopomarańczowe. Kolory zmieniają się jak u prawdziwego kameleona

Wnioski:
Środowisko zasadowe sprzyja rekcjom utleniania cukru. Za zmiany barw podczas eksperymentu odpowiadają produkty stopniowej redukcji nadmanganianu potasu. 
Początkowo fioletoworóżowy kolor to barwa anionów manganianowych (VII). 

Granat jest barwą pośrednią wynikającą z rosnącej ilości anionów manganianowych (VI), które z kolei mają barwę zieloną. 

                                                                                                                      

Końcowe kolory - żółty i żółtopomarańczowy - to efekt powstawania związków manganu (IV). 
Te połączenia wykazują brunatne zabarwienie, ale w roztworze znajdują się w stanie dużego rozdrobnienia, sprawiając wrażenie, że zawartość kolby ma barwę żółtawą.

 
                         





     Życzę wszystkim miłej zabawy!

                                                                                                                                 

OGRÓD BOTANICZNY W MONTREALU

Rzeźbiarstwo zwykło się kojarzyć z modelowaniem w kamieniu. Choć zdarzają się tacy, którzy bardziej dają się ponieść fantazji i modelują w tym, co akurat mają pod ręką. Można robić rzeźby z patyków , gałęzi, liści, korzeni i innych części roślin. Konkurs Mosaïcultures Internationale po raz pierwszy odbył się w 2000 roku w Ogrodzie Botanicznym w Montrealu. Jest to jeden z najbardziej prestiżowych konkursów sztuki ogrodniczej. Odbywa się cyklicznie co trzy lata, finansowana jest natomiast z funduszów rządowych i prywatnych. Ostatnia edycja odbyła się w Szanghaju, a w 2013r. ponownie w Montrealu. Rzeźby te powstały przy użyciu stalowych i aluminiowych form, których wnętrze wypełniono ziemią, a następnie obsadzono kwiatami i trawą. Wewnątrz umieszczono system nawadniający rośliny, które przetrwały całe lato. W ostatniej edycji o nazwie „Kraina Nadziei” wzięło udział ponad 250 najbardziej utalentowanych artystów ogrodniczych reprezentujących 20 krajów. Powstało ponad 40 żywych rzeźb z roślin. W projekcie wykorzystano ponad trzy miliony kolorowych kwiatów i roślin. Ci, którzy lubią taką sztukę mogą obejrzeć poniżej galerię zdjęć.

 

Fotografie ze zbiorów prywatnych.

70. ROCZNICA POWSTANIA WARSZAWSKIEGO

"NAJMŁODSZYM  ŻOŁNIERZOM"

Chłopcze... chłopczyku, ile miałeś lat,                     
Kiedy z harcerza stałeś się żołnierzem?
Czyś na Starówce, czy na Woli padł,                            
Szarych Szeregów szary bohaterze?
Widzę cię - biegniesz, podtrzymując hełm,                         
Pod którym niknie śmiesznie mała głowa...                     
Słyszę, jak w biegu wołasz jednym tchem:
„Meldunek mam, meldunek z Mokotowa!"
Oddałeś Polsce swe dwanaście lat,
Tobie historia dodała wieki -
Cień dawnych powstań na murach się kładł,
Gdyś krył się w gruzach, pełzał przez zasieki.

                                                        / Tadeusz Szyma/

PREZENTACJĘ WYKONAŁ - PIOTR KOCIOŁEK.

CHMURY SOCZEWKOWATE NAD FUDŻI.

Altocumulus lenticularis (chmura soczewkowata) – to nieruchoma chmura w kształcie soczewki ustawiona pod kątem prostym do kierunku wiatru, a równolegle do linii gór. Jest typowa dla zjawiska fenowego.
Kiedy powietrze o stabilnej wilgotności przepływa nad górą lub górami, po stronie zawietrznej mogą formować się duże fale stojące mas powietrza. Altocumulus lenticularis tworzą się właśnie na ich grzbietach. W sprzyjających warunkach chmury te utworzyć mogą długi rząd, formując tzw. "chmurę falistą".
Piloci samolotów unikają obszarów występowania tych chmur, gdyż często towarzyszą im turbulencje, jednak piloci szybowców poszukują ich ze względu na łatwe do zlokalizowania wiatry pionowe, (tzw. noszenia) sprzyjające nabieraniu wysokości podczas szybowania. Te "powietrzne windy" są bardzo silne, lecz spokojne, co pozwala na nadzwyczaj wysokie i dalekie loty. Aktualny rekord długości i wysokości szybowania: 3 000 kilometrów (wzdłuż pasma Andów) i wysokości 15 447 metrów, został osiągnięty dzięki temu zjawisku.
 
 

PUSZCZA BIAŁOWIESKA

17.XII.2013